ငါမကိုက္လိုက္ရတဲ့ ဧဒင္ပန္းသီး

ကမာၻဦးစ ထိုကာလက
ဧဒင္ဆိုတဲ့ ဥယ်ာဥ္ျခံၾကီး
အထဲမွာေတာ့ အတြဲတစ္တြဲ
ေအးလူေပ်ာ္ရြင္ ခ်စ္ခင္ၾက၏….တဲ့

တစ္ေန႕ေသာအခါ
မာရ္နတ္ေစညြန္း ေတာ္ကီမြန္း၍
အသက္ပန္းသီး ငတ္ၾကီးက်ေလေသာ္
ပူပင္ေရာက္ရ ေဂါ့ဒ္ဘုရားေဒါပြ၏….တဲ့။

ထိုထိုျပစ္ခ်က္ ရံုးမတက္ပဲ
ခ်က္ခ်င္းစီရင္ ျမိဳင္မွႏွင္သျဖင့္
အာဒံ၊ဧ၀ ေတာက္ေတာက္ယိုကာ
ေတာင္းပန္လည္းမရ ေျခလ်င္ေညာင္းၾက၏….တဲ့။

ဤလင္မယား ကိစၥမ်ားကာ
သားႏွင့္သမီး၊ေျမးျမစ္တီတြက္
တစ္ျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ မဆံုးသံသရာရွည္ေသာခါ
လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အျပားက်ယ္ေလ၏….တဲ့။

ယခုေခတ္ခါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး
ျမိဳ႕တက္ေတာသား အူေၾကာင္ၾကား
ရရာအလုပ္ေဖြရွာလုပ္ေသာ္
အေရာင္းဌာန ေနရာက်၏….တဲ့။

ရာထူးစာေရး ခိုင္းေတာ့အစံု
သူေဌးတူမ အပ်ိဳလွႏွင့္
မ်က္ေစာင္းခ်င္းခ်ိတ္
ႏွလံုးသားခ်င္း ဒိတ္ေလ၏….တဲ့။

ထိိုထိုသတင္း သူေဌးမင္းၾကား၍
ေဒါသမ်က္ၾကီး ဆူပူေဆာင့္လ်က္
ႏွစ္ျပားမတန္ သူဆက္ဆံကာ
ရာထူးမွႏုတ္ အလုပ္ျဖဳတ္ေတာ့၏….တဲ့။

ငါ့လက္ေရာက္မည့္ ထိုပန္းသီး
မစားပဲအေ၀းမွသာ ေမွ်ာ္ရရွာသည္
အျပစ္လည္းမရွိ ငိုင္သည့္ငတံုး
နာမည္ေမးေသာ္ လဂြန္းအိန္ဆို၏….တဲ့။

 

မီးျခစ္

ခ်စ္သူ………..
မင္း ..သစ္သားမီးျခစ္ဗူးေလးေတြအေၾကာင္းကိုသိလား…။

သူတို႕ဟာ လူေတြအလင္းကိုထြန္းညိွဖို႕၊အပူကိုရရွိႏိုင္ဖို႕…
သူတို႕ရဲ႕ အေသြးအသား၊အတြင္းကလီစာေတြကိုထုတ္ေပးရရွာတယ္၊
သူတို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဒဏ္ရာအနာတရေတြ ျဖစ္ခြင့္ေပးျပီးေပးဆပ္ရွာတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူရယ္…….
သူတို႕ကိုယ္ထဲက အေသြးအသားေတြကုန္သြားတဲ့အခါ
သူတို႕ခႏၶကိုယ္မွာ အနာေတြဗလပြနဲ႕ စုတ္ျပတ္သတ္သြားတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့…..
လူေတြက သူတို႕ေလးေတြကို လြယ္လင့္တကူပဲ စြန္႕ပစ္လိုက္ၾကတယ္ေလ။

ခ်စ္တဲ့သူရယ္…
ကိုယ္ဟာ မင္းရဲ႕ဘ၀ မွာ မီးျခစ္ဗူးေလးတစ္ဗူးအျဖစ္ သေဘာထားျပီးစြန္႕ခြာခံရေတာ့မွာလားကြာ။

 

ဥမမယ္ စာမေျမာက္ အေတြးမ်ား ..

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကီးရဲ႕လမ္းမေတြေပၚေျခခ်မိတိုင္းစဥ္းစားမိတယ္…။
ငါတို႕ဘာေတြမွားေနလဲ၊မွားခဲ့တာလဲ၊ဘာေတြ ဆက္မွားၾကဦးမလဲ။

တိုးတက္မႈနဲ႕အလွမ္းေ၀းရတာ ဘယ္သူ႕မွာတာ၀န္ရွိလဲ…။
ဂုတ္ထိပ္တံတားၾကီးနားကိုေရာက္ေတာ့ေတြးမိတယ္။

က်ိန္စာေတြလို ကန္႕သတ္မႈေတြက တို႕ေတြေပၚမွာဘာလို႕ရွိေနရတာလဲ…။
တီဗီအစီအစဥ္ၾကည့္ရင္းေမာမိတယ္။

ေရွ႕ကသြားေလသူေတြရဲ႕ ေသြးေခြၽးေတြကို ဘယ္သူအားနာတတ္လဲ…။
ငါတို႕ ေသြးေခြၽးေတြေရာ ေပးဆပ္ဖို႕က်န္ေသးလားကြာ။

မသိနားမလည္တဲ့ျပည္သူေတြလို႕ေျပာေျပာေနတာမေမာၾကေသးဘူးလား…။
အင္းစိန္ေထာင္ထဲနားလည္တဲ့သူေတြေရာက္တာမနည္းေတာ့ဘူးေနာ္။

အိမ္မက္ဆိုးၾကီးရယ္ ရုန္းထြက္ႏိႈးထခြင့္ျပဳပါေတာ့ …။
အိမ္မက္အလြန္က ကမ္းေျခသစ္ကိုငါအေရာက္လွမ္းခ်င္လို႕ပါ။

အမွန္တရားဆိုတာ စာရင္းဇယားေတြနဲ႕လဲစားရတာမ်ိဳးလား…။
ဒီလိုဆိုရင္ စာရင္းဇယားေတြေအာက္က အမွန္တရားကို ခဏေလာက္ၾကည့္ခြင့္ျပဳပါ။

ေရေတြမယိုဆီးေအာင္ဆည္ေတြေဆာက္ျပီးသြားေပမယ့္…။
လူေတြ ကြၽန္ခံယိုဆီးသြားဖို႕ ေတာ့မင္းတို႕ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္ေနာ္။

ကယ္္တင္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ထပ္ခါထပ္ခါမေျပာနဲ႕ေတာ့ကြာ…။
မင္းရဲ႕ကယ္တင္ျခင္း ကိုငါတို႕ေၾကာက္လွပါျပီ။

ျမိဳ႕ေတာ္သစ္ၾကီးရွိတာကို ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႕ ဂုဏ္ယူရမွာလား…။
ငါတို႕မွာ ထမင္းရည္နပ္မွန္ေတာင္၀မ္းသာရတဲ့ဘ၀။

ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရတဲ့ စိတ္မရွည္မႈကို ကိုရီးယားကားေတြ နဲ႕အစားျပန္ရေၾကးတဲ့လား…။
ႏွစ္လံုး၊သံုးလံုးထိုးျပီး မေပ်ာ္ၾကပါနဲ႕ေတာ့။

လုပ္သလို မျဖစ္လို႕၊ျဖစ္သလိုလုပ္ေနၾကတဲ့လူေတြကိုႏွေျမာတယ္…။
ငါ့ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဒစ္စေကာင့္နဲ႕မေပးဘူး။

 

တံခါးတစ္ခုရဲ႕ေနာက္မွာ

ဒီအရာဟာ တံခါးတစ္ခုပါ…
အိမ္လို႕ေခၚတဲ့ ေလးေထာင့္ပံုးေသတၱာတစ္လံုးရဲ႕၀င္ေပါက္ေပါ့။

ဒီအရာဟာ ညေနခင္းတစ္ခုပါ….
ေနာက္ကြယ္မွာ ေအးစက္စက္ဟင္းေတြနဲ႕တည္ခင္းတဲ့ ညေနစာထမင္းတစ္၀ိုင္းရွိတယ္။

ဒီအရာဟာ မိသားစုတစ္စုပါ…
ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြနဲ႕ဖံုးလြမ္းထားတဲ့ အဆင္မေျပမႈမ်ားစြာရဲ႕ျပရုပ္ပဲေလ။

ဒီအရာဟာ တစ္ခါးေပါက္တစ္ခုပါ…
ေနာက္ကြယ္မွာ အစီအစဥ္တစ္က် ေစာင့္ၾကိဳေနတဲ့ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႕ရယ္။

ဒီတံခါးေပါက္ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ….

ရက္စက္ျခင္း
မာယာ
အသံဗလံ
တီဗီ အစီအစဥ္
ေအးစက္စက္ မ်က္ႏွာေသမ်ား
ခ်ိဳသာတဲ့ခိုင္းေစသံတစ္ခ်ိဳ႕
ကၽြတ္စီကၽြတ္စီမေက်နပ္သံေတြ
ပံုေသနည္းမနက္စာတစ္ပန္းကန္
မညီညာတဲ့အကၤ် ီ ေခါက္ရိုးေၾကာင္း
ပက္လက္လန္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အၾကြင္းအက်န္မ်ား
ပိုးစိုးပက္စက္လဲျပိဳေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀အိမ္မက္အပိုင္းအစေတြ
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းမည္းမည္းနဲ႕ အသည္းကြဲဇာတ္လမ္းအေဟာင္းတစ္ပုဒ္
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ကြဲရွပ္ရွပ္ရီေမာသံ
ခပ္ပါးပါးခင္းထားတဲ့ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္
နာတာရွည္အဆင့္ရွိတဲ့ သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သဲ့…..။

မွတ္ခ်က္။ ။ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ အဆင္မေျပတာေလးေတြဆက္ေနလို႕ နည္းနည္းညစ္ျပီး၊လစ္ေနတာနဲ႕
ေရးျဖစ္သြားတာပါ..။ဖတ္ျပီးဘာၾကီးမွန္းမသိရင္လဲခြင့္လြတ္ေပးၾကပါ..။

 

ေရႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္

ေလအဟုန္ျပင္းပါတဲ့ ကစ္ခ်က္ကျပင္း
နာဂစ္ေမႊ လူေတြေသပါလို႕
အိမ္ယာေပ်ာက္ငိုသူကမ်ား။

ဒီအခ်ိန္ ကမာၻမိသားစုရယ္မ်ား
ကူညီမယ္ လူလူခ်င္းေပမို႕
ေစာင့္ေနသူေတြမရွား။

စာနာစြာကမ္းတဲ့လက္ ဖ်က္ဖို႕သူၾကံ
ဒီႏိုင္ငံ သူသာပိုင္ဟန္နဲ႕
ျပန္ပါဟဲ့ ေျပာတဲ့စကား။

ေသပါေစ ျပည္သူမ်ားေလမို႕
ေနပါေလ ကိုဘန္ကီမြန္းရယ္
ဒို႕ အမ်ိဳးနဲ႕ ေ၀း။

ျမန္မၾကာ ေဒၚလာသံၾကားခါမွ
လာအျမန္ သူပန္ၾကားျပီတဲ့
ငမ္းခ်င္တဲ့ ေငြေခ်ာ။

ေအာ္သံက အမ်ိဳးသားေရးေပပဲ
ေဆာင္ဟန္က အမ်ိဳးမ်ားအေရးေပမို႕
ေပၚပါတယ္ ထူးတဲ့ဖန္ကြက္။

ႏိုင္ပါတယ္ ဒီမုန္တိုင္းကိုေတာ့
ေငြကိုတာ ျမန္ျမန္ေပးပါလို႕
ေတာင္းရမ္းပံုၾကမ္း။

ျပည္သူေတြ ၾကံကုန္ေပးကာရယ္
သံဃာေတြ လြန္ကုန္ၾကိဳးပါလို႕
ျပည့္တဲ့ဒီ၀မ္း။

လာျပန္တယ္ ဒီအမ်ိဳးသားေရး
ေရႊေက်ာင္းကေျပာင္ေပမယ့္
ျပည္၀မ္းေတာ့ေခါင္မယ္မေ၀း။
ေတြးစရင္ေလး..။

 

ေက်နပ္ျခင္းမဲ့ကြဲအက္သံမ်ား

ပိုင္ဆိုင္ခြင့္အတြက္ လမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ႏွလံုးေသြးေတြ၊ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ရင္းလို႕ေပါ့။

ငိုျခင္း ရီျခင္းကင္းတဲ့ အရပ္မွာ ခဏေလာက္ရွင္သန္ဖူးပါရေစ။
ငါ့ခံစားခ်က္ေတြ ျပဳန္းတီးကုန္မွာစိုးလို႕ပါကြာ။

ေသျခင္းတရားရဲ႕တစ္ဖက္မွာ ဘာေတြရွိလဲ။
အိပ္မက္ရင္း၊အိပ္မက္ထဲမွာ ရွာေဖြပါရေစဦးေလ။

ေလွာ္ရင္း က်ိဳးခဲ့တဲ့ တက္ပဲ့ နဲ႕ ေလာကၾကီးကို ရြဲ႕ ပစ္ဦးမယ္။
ငါ့တစ္သက္မွာ တစ္ခါတည္းေသာ အခ်စ္စစ္ပဲရွိတယ္ေဟ့။

အမိႈက္ တစ္စအတြက္ ျပသာဒ္ မီးေလာင္မေလာင္ေတာ့မသိဘူး။
လူျပိန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတၱေၾကာင့္ လူေတြ မျငိမ္းႏိုင္ဘူးေလ။

လူဆိုတာ ပံုစံခြက္ထဲက ေမြးတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့..ေျပာတဲ့လူရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ပံုစံခြက္နဲ႕ လူေတြေတာ့ရွိပါတယ္ဆိုတာေတာ့ သက္ေသျပႏိုင္ပါတယ္။

စပယ္ယာဆိုတဲ့ လူေတြနဲ႕ေတာ့ ရန္မျဖစ္ဖူးေလေတာ့။
အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့ ကားခေတြလဲ ေစ်းတက္ေနတာမဆန္းေတာ့သလိုပဲ။

ေလလြင့္ တိုက္စားေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြအတြက္
လဖၠက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႕ ေတာ့ အစားျဖည့္ႏိုင္ပ့ါမလား။

လူေတြၾကည့္တဲ့ ကိုရီးယား ကားေတြ ငါမၾကည့္ဘူး။
အတြဲေတြသြားတတ္တဲ့ ကန္ေတာ္ၾကီးကို ပံုမွန္ငါမေရာက္ျဖစ္ဘူး။

စာေတြမ်ားမ်ား ဖတ္မိလို႕ ခုဆိုမနက္တိုင္းအန္ေနတတ္ျပီ။
ဒါေပမယ့္ အန္လိုက္တိုင္း သတင္းစာ အပိုင္းအစေတြ ။

အုန္းသီးေတြထဲ ဘယ္သူေရထည့္သြားလဲ၊ငါတရားခံထြက္ရွာလိုက္ဦးမယ္။
ေတာက္ …. ေတာ္ေတာ္ လက္ကျမင္းတဲ့ေကာင္၊ေတြ႕ရင္ေတာ့လားကြာ။

ကိုယ့္လူတို႕ေရ၊ခင္ဗ်ားျပႆနာကို မီးထြန္းမရွာေပမယ့္
ျပႆနာက ကိုယ့္ကို လာပတ္တာမ်ိဳးၾကံဳဖူးၾကလားဗ်ာ။

ခ်ိဳးငွက္တစ္ေကာင္သူ႕ဖာသာသူေနတာအေၾကာင္းမရွိေပမယ့္။
အနားမွာ လူဆိုတဲ့ အတၱခဲမ်ားေရာက္သြားရင္ေတာ့ ဒီခ်ိဳးဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္မယ္ေနာ္။

ေရကူးရင္း ေရငတ္ေနလား၊ ေဖာင္စီးရင္း ေရႏွစ္ေနလား။
ဒါေတြက ျဖစ္ေနက်သင္ခန္းစာေတြရယ္ပါဗ်ာ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲငါသိလိုက္တယ္ …. တစ္ကယ္ေတာ့ေလ … ဘ၀ ဆိုတာ
“ေနတတ္မွ ေက်နပ္ဖို႕ေကာင္းတာပါတဲ့ …… “

 

အေမ (သို႕) ပ်ံသန္းလြတ္လပ္ေနေသာ ႏွလံုးသားအစံု

ငါးႏွစ္ရွိခဲ့ျပီအေမ သားတို႕ေမွ်ာ္ခဲ့တာေပါ့၊
ေစာင့္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့ေပမယ့္သားတို႕မေမာပါဘူး။

အေမ့ကြယ္ရာမွာသားတို႕ ညွင္းဆဲခံရတာေတြ၊
ကိုယ္တိုင္အညွင္းဆဲခံေနရတဲ့ အေမမျမင္ႏိုင္ခဲ့တာမဆန္းပါဘူးဗ်ာ။

မုန္တိုင္းဒဏ္ခံေနရတဲ့ သားတို႕အတြက္ အေမလိုတယ္၊
အစိမ္းေရာင္တိရိစာၦန္ေတြရဲ႕ရက္စက္မႈေတြကပါလြပ္ေျမွာက္ဖို႔ေရာေပ့ါ။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထပ္တစ္ခါအားသစ္ေလာင္းမယ့္သူ၊
ကိုးစားတြယ္တာမႈအေပါင္းတို႕ ရဲ႕မိခင္တစ္ဦး။

အေမနဲ႕သားတို႕တစ္ေတြ ေတာင္ပံခတ္ ပ်ံသန္းဦးမယ့္ရက္ေတြ၊
ဟိုး …. မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းဆီက လြပ္လပ္မႈေတြ ဆီဦးတည္လို႕ပ်ံမယ္။

ေႏြးေထြးျခင္းေတြနဲ႕ ေနေရာင္ျခည္္ကို ေပြ႕ယူႏိုင္တဲ့
အေတာင္ပံေတြနဲ႕ အားေပးပါဦး .. အေမရယ္ ။

ရွင္သန္ခြင့္ကို ေပးမယ့္ ေမတၱာတရားေတြနဲ႕
အိပ္မက္ေတြကို အသက္သြင္းပါဦးလား အေမရယ္ ။

အေမသာတစ္ကယ္ျပန္လာမယ္ဆိုရင္ေလ
သားတို႕ဒီတစ္ညလံုး မအိပ္ဘဲေမွ်ာ္ေနမွာပါ…။

 

ရွင္သန္ေနဦးမယ့္ အိမ္မက္တစ္ေထာင္

ငါတို႕အိမ္မက္ေတြ မက္ခဲ့ဘူးတယ္
လွပတဲ့ အိမ္မက္ေတြေပါ့။

ေထာင္နဲ႕ ခ်ီတဲ့ အဲဒီအိမ္မက္ေတြၾကား
ေျပးရင္းလႊားရင္း စီးေမွ်ာၾကတယ္။

အိမ္မက္ဟာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပါ
အိမ္မက္ေတြဟာ ယံုၾကည္ေနျခင္းပါ။

ဒီအိမ္မက္ေတြကို ရပ္တန္႕လိုက္တဲ့
နာဂစ္ ရယ္ ….. ခုေတာ့ မင္းေၾကာင့္

ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ မလွပေတာ့ဘူး
လူေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ဆံုးပါးခဲ့ရျပီ။

မင္းဟာ နာမည္ လွသေလာက္
မင္းသယ္ေဆာင္လာခဲ့တာ ရက္စက္ျခင္းပဲ။

မိသားစုေတြ ကြဲကြာခဲ့ရေလျခင္း
ခ်စ္ခင္သူေတြ ေကြကြင္းရတဲ့နာက်င္ျခင္း။

ဒါေပမယ့္ မင္းသိထားဖို႕က နာဂစ္ ရယ္
မင္းရက္စက္ ရပ္တန္႕လိုက္ေပမယ့္

ဒို႕အိမ္မက္ေတြ ဆက္ရွင္သန္ဦးမယ္
ဒို႕ အိမ္မက္ေတြကို ဆက္ေမြးဖြားေစဦးမယ္။

ကမၻာဦးကတည္းက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဆိုတာ
ၾကိဳးစားမႈရဲ႕ ရလဒ္နဲ႕ ရွင္သန္ခဲ့တာပါ။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အသက္ဆက္ခဲ့တာမ်ိဳးပါ
ယံုၾကည္မႈေတြ နဲ႕ေရွ႕ဆက္ၾကတာရယ္ပါ။

ဒို႕လဲရင္ ဒို႕အခ်င္းခ်င္းကူၾကမယ္
ဒို႕နာရင္ ဒို႕အခ်င္းခ်င္း ကုၾကမယ္။

အျပန္အလွန္အားျဖင့္ အိမ္မက္ေတြ မွ်ေ၀မယ္။
စာနာျခင္းေတြ နဲ႕ဒို႕အသဲႏွလံုးေတြကို

အသစ္တစ္ဖန္ျပန္လို႕လတ္ဆတ္ေစၾကမယ္ေလ
ဒီႏွလံုးသားေတြနဲ႕ပဲ အိမ္မက္ေတြဆက္မက္မွာေပါ့။

 

မုန္တိုင္းထန္တဲ့ တိုင္းျပည္က လူေတြရဲ႕အေၾကာင္း

ေလျပင္းေတြ တိုက္ေနတယ္
ကိုယ္က်ိဳးေတြလိုက္ေနတယ္။

ဒီလိႈင္းေတြတက္လာတယ္
စိတ္ရိုင္းေတြဖ်က္လာတယ္။

ကူးရင္းႏွစ္တဲ့လူေတြ အတြက္
ကူရင္းႏွစ္တဲ့သူေတြ ရွိခဲ့မွာပါ။

ကူရင္းႏွစ္တဲ့သူေတြကိုမွ
ထူရင္းျပန္ႏွစ္ရက္တဲ့သူေတြလဲရွိေနတယ္ေလ။

နာဂစ္ေၾကာင့္လူေတြ နာက်င္ငိုေကၽြးေနၾကေပမယ့္
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကြက္လပ္ေတြ ျပည့္လာလို႕ေပ်ာ္ၾကတယ္တဲ့။

ငတ္ေနၾကသူေတြကိုမွ ရွဳေနၾကတယ္
နာေနၾကသူေတြကိုမွ ေထာင္းတဲ့သူေတြ

ရုိးသားစြာ ဒုကၡေရာက္ေန သူေတြကို
ေကာက္က်စ္စြာ ကယ္တင္ခဲ့ၾကတယ္။

လႈဒန္းမႈ အစုစုမွာ သူတို႕နာမည္ေတြနဲ႕ ေနရာယူတယ္
ပံုရိပ္ေသ အခ်ိဳ႕အတြက္ လႈပ္ရွားခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ၾကတယ္။

လမ္းမွားေနတဲ့ အေရာက္ပို႕၀န္ေဆာင္မႈလဲ ရွိေသးတယ္
အိမ္မွားေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ ကေတာ့……..။