ဤစာပါအေၾကာင္းအရာတို႕သည္ လဂြန္းအိန္ မည္ေသာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ငနဲ၏ စိတ္ကူးယဥ္ဥာဏ္ဆင္ကာေရးသားထားျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္။ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားကို ေစာ္ကားသည့္ သေဘာမ်ားမပါပါ။ ထို သေဘာမ်ိဳးသက္ေရာက္သြားခဲ့လွ်င္ ဤစာကို ျပန္ဖ်က္ေပးရန္ေတာင္းဆိုႏိုင္ပါသည္။

တစ္ေယာက္တည္း ေငါင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတဲ့မနက္ခင္း တစ္ခု။ ေနေရာင္ျခည္ ကေတာ့ ေလာကၾကီးရဲ႕ေဘာင္ကို ေမးတင္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနစဲပင္ရွိေသးတယ္။ မေန႕ညက စာဖတ္ရင္း ဘယ္အခ်ိန္က အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိ၊အေစာၾကီးႏိုးႏွင့္ေနျပီးဘာမွမယ္မယ္ရရလည္းလုပ္ရန္မရွိ၊လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္သည့္အေနအထားတြင္လည္း
မရွိေတာ့ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ ႏွင့္ျဖစ္ေနတာေလးေတြလမ္းထြက္ေလွ်ာက္လိုက္ရင္မ်ား ေကာင္းသြားမလားဆိုတဲ့ အေတြး ခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြးျပီး အေႏြးထည္အစုတ္ေလးကိုထပ္၀တ္ျပီး အိမ္မွထြက္လိုက္တယ္ဗ်ာ။ မနက္က ေကာင္းေကာင္းမလင္းႏိုင္ေသးေတာ့ ဒီလို နယ္ျမိဳ႕ေလးအတြက္ လမ္းေပၚမွာ လူသူရွင္းေနစဲပဲေလ။ အိမ္တံခါးေပါက္အျပင္မွ ၾကိဳေနႏွင့္တဲ့ လတ္ဆတတဲ့ေလႏုေအး ေတြကို အဆုတ္ထဲ အေရာက္အားရပါးရ ရွိဳက္သြင္းလိုက္ရင္း ေျခလွမ္းေတြကို စတင္ျပီး လွမ္းၾကြလိုက္ေတာ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ဒါကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ မနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျခင္းေပါ့ဗ်ာ။

ေနထိုင္ရာလမ္းၾကားေလးကအထြက္ လမ္းမၾကီးေပၚအေရာက္ေတာ့ ေရွ႕မွာ ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္ႏွင့္ အိပ္ခ်င္မူးတူး ပံုစံႏွင့္ေလွ်ာက္ေနတဲ့လူၾကီး တစ္ေယာက္ ကိုလွမ္းေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဆရာရယ္.. ဒီျမိဳ႕ကမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္ဆိုတဲ့အသိ၊ ရန္သူမိတ္ေဆြ မခြဲျခားႏိုင္ေသးတဲ့ သတိေတြ ေၾကာင့္အေရးမစိုက္ဘဲ (အမွန္က အေရးမစိုက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာပါ။)ေျခလွမ္းျမန္ျမန္  ျဖင့္ေက်ာ္တက္လိုက္တယ္္။  သိပ္မၾကာတဲ့အခ်ိန္
ေလးမွာပဲ..ေနာက္ဖက္က `ေဟ့..လူေလး.. ငါ့ကိုေစာင့္ပါဦးကြာ၊ ငါတစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ရတာပ်င္းဖို႕ ေကာင္းပါတယ္ကြာ၊ ဒို႕ႏွစ္ေယာက္အတူေလွ်ာက္ၾကရေအာင္´ ဆိုျပီး ေႏြးေထြးသည့္ဖိတ္ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ဗ်ာ။မထူးေတာ့၊ ဒီလို ေႏြးေထြးသည့္အသံပိုင္ရွင္ဟာအႏာၱရာယ္ေပးမယ့္သူမျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ခပ္ ႏုံႏံု အေတြးနဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ကို ေလ့လာဖို႕ရပ္ေနရာကေနာက္လွည့္ျပီး သမင္လည္ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ လူပံုကေတာ့ အၾကမ္းျဖင္းေျပာရရင္ေတာ့ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ပင္စင္စားအရြယ္ေလာက္အသက္ၾကီးပိုင္း၊ ဂ်ာကင္ အႏြမ္းေလးတစ္ထည္ကို ၀တ္ထားျပီးေဘာင္းဘီထူထူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့ထက္စာလွ်င္ေတာ့ သားနား သပ္ရပ္ေနတာေသခ်ာသလိုရွိေနတယ္ကိုယ့္ဆရာ။မ်က္ႏွာက အိပ္ခ်င္စိတ္မေျပေသးပံုပဲဗ်။

အနားေရာက္ေတာ့ ပုဂၢိဳလ္က `ေမာင္ရင္ေလးလည္း တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးမလားကြယ္။ဦးတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့။ေနာက္စကားေလးဘာေလးေျပာရင္းေလွ်ာက္ေတာ့စိတ္လည္းလန္းဆန္းတာေပါ့ေလ..´တဲ့။ျငင္းဆန္
ရန္ခက္ခဲတဲ့လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္ကမ္းလွမ္းမႈတစ္ခုျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုနားလည္လိုက္ျပီးမသိစိတ္ကလည္း
ေက်နပ္စြာလက္ခံမိလိုက္တယ္ေလ။အတူတူေလွ်ာက္လို႕ရင္ေဘာင္တန္းမိခ်ိန္ေတာ့..စကားစေျပာဖို႕ဘာေျပာလွ်င္ေကာင္း
မည္ကိုေတြးေနစဲပဲလူၾကီးက`ေမာင္ရင္ဘာဘာသာကိုးကြယ္လည္း´တဲ့`ကၽြန္ေတာ္ဘာဘာသာလည္း၊ဒါအေရးမၾကီးပါ
ဘူးေလ။အေရးၾကီးတာကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္အတူလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနတာေပါ့။ဟုတ္တယ္မလားဗ်ာ။´
စကားအဆံုးမွာလူၾကီးကဘ၀င္မက်ဟန္နဲ႕`ဒီလိုေတာ့လည္းဘယ္ဟုတ္မလဲကြယ္။ ဦးကသိခ်င္တာတစ္ခုတည္းပါ။
ဒါနဲ႕ေမာင္ရင္ဘုရားသခင္ရွိတယ္ဆိုတာယံုလား။´ …တဲ့။`ယုံတယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ရွိခ်င္လည္းရွိမွာေပါ့။
မရွိရင္လည္းမရွိလို႕ေပါ့။ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာဒီအတြက္အသင့္ထုတ္ပိုးျပီးတဲ့အေျဖမရွိတာပဲကၽြန္ေတာ္ေျဖႏိုင္မယ္
ထင္ပါတယ္။အဲ..ရွိခဲ့ရင္ေတာ့ဦးလိုအသက္ၾကီးပိုင္းပင္စင္စားအရြယ္ေလာက္ျဖစ္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္ဗ်။´..`ဟင္..ဟုတ္လား။
ဘာလို႕လည္း..ေမာင္ရင္ေလးကျမင္ဖူးတယ္လား။´`ျမင္ဘူးတယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။စိတ္ကူးနဲ႕မွန္းဆၾကည့္
တာေပါ့။ဦးပဲစဥ္းစားၾကည့္ေလ။ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ဆိုတဲ့ျခံၾကီးကိုဖန္ဆင္းတယ္ဆိုေတာ့ သူဟာပင္စင္စားတစ္ေယာက္အေန
နဲ႕ျခံစိုက္ျပီးအပန္းေျဖခ်င္လို႕ပဲေနမွာေပါ့။´`ဟား..ဟား..ဟား..ေမာင္ရင့္အေတြးအေခၚမဆိုးဘူး။ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတယ္။
ဟား..ဟား…ဟား။´သေဘာက်စြာရီေမာျပီးေနာက္..`ဒီလိုကြယ့္ေမာင္ရင္ရဲ႕..ဘုရားသခင္ဟာဘယ္အရာကိုမဆို
ဖန္တီးႏိုင္တယ္။ဖ်က္ဆီးႏိုင္တယ္။ဖန္ဆင္းႏိုင္တယ္။ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္တယ္ေလကြယ္။ဖန္ဆင္းႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့
ဥပမာအေနနဲ႕ေမာင္ရင္ေျပာသလို ပင္စင္စားဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕လည္းပါတာေပါ့ကြယ္။ဟုတ္ျပီလား။´….တဲ့ေလ။

ကိုယ့္ဆရာေရ..ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာထဲမွာ စိမ့္ခနဲခံစားလိုက္ရတယ္္။ဒီလူၾကီးဟာ ဘုရားသခင္လား။တစ္ကယ္လားဆိုျပီးမလံုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ လူၾကီးကိုလွည့္ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ လူၾကီးက `အမွန္ဘဲ ေမာင္ရင္။မင္းဘာေတြေတြးေနသလဲဆိုတာ ဦးသိပါတယ္။ဦးဟာ ဘုရားသခင္ပါပဲ။´..တဲ့။ၾကည့္စမ္း… ထူးဆန္းေပစြ၊ေသာက္က်ိဳးနဲ႕။ငါဘုရားသခင္နဲ႕ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရျပီေပါ့ေလ။
`ဒါနဲ႕..ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေမးရဦးမယ္ကြယ္။ေမာင္ရင္ ..ဘုရားသခင္ကို၊ အဲ..ဦးကိုပဲဆိုပါေတာ့..ယံုသလား။မယံုၾကည္ဘူးလား။
ေမာင္ရင့္အေျဖေလးတစ္စိတ္ေလာက္..´အႏုနည္းနဲ႕အေျဖေတာင္းေခ်ျပီ။ေကာင္မေလးေတာ့မဟုတ္ ..သို႕ေသာ္ရင္ခုန္မိတာေတာ့အမွန္ပဲဗ်ာ..ဘုရားသခင္ကေမးေနတာကိုး..။သူ႕ကိုယံုလား၊မယံုဘူးလားတဲ့..။ခက္ေခ်ျပီ။လူၾကံဳႏွင့္
ေမးလာလွ်င္ေတာ့ျငင္းေကာင္း ျငင္းလိုက္ႏိုင္သည္။ဒါမွမဟုတ္ ျငင္းရန္ အားနာဖို႕ရန္မလို။ခုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္က လာေမးေနေတာ့
ျငင္းရခက္ၾကီးဆိုသလိုျဖစ္ေနျပီ္။ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုယ့္ဆရာၾကံဳဘူးမလားမသိဘူးဗ်ာ။ဒါေပမယ့္ေကာင္မေလးေတြေတာ့ ပိုနားလည္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္။သူတို႕ကအေျဖေတာင္းခံရေနၾကဟုတ္ဘူးလား။ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္လည္း`ေနပါဦးဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ ဦးကိုယံုတယ္မယံုဘူးဆိုတာဦးအတြက္..အဲ..ဘုရားသခင္၊ေဆာရီးဗ်ာ..။´`ရပါတယ္ေမာင္ရင္၊မင္းအျမင္ထဲမွာ ဦးေလးၾကီးဆိုေတာ့၊ဦးလို႕ပဲေခၚပါ၊ရပါတယ္။´..တဲ့။အလဲ့..တယ္သေဘာေကာင္းတဲ့ဘုရားသခင္ပါလား..လို႕ေတြးကာျပဳံုးမိ
လိုက္သည္။`ဟုတ္တာေပါ့၊ေမာင္ရင္ရယ္။ဦးကအနတၲေမတၱာရွင္၊ဂရုဏာရွင္မလား။ေမာင္ရင္ သေဘာရွိအတိုင္းေခၚပါ။´..တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္သြားတယ္ဗ်ာ…ေတာ္ေတာ္စည္းရံုးေရးေကာင္းတဲ့ဘုရားသခင္ပဲ လို႕လည္းေတြးမိလိုက္တယ္။`ဟုတ္ကဲ့၊ဒါဆို ခုန ကေမးတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ဦးကို ယံုတာ၊မယံုတာ က ဦးအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားအေရးၾကီးတယ္ဆိုတာေပါ့ေနာ္။ကၽြန္ေတာ္ က သာမန္လူတစ္ေယာက္ပါ။ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဒီလိုေမးရတာလဲေပါ့ဗ်ာ။´ `ဟား..ဟား..ဟား..၊ဦးကိုဒီလိုျပန္ေမးတာ မင္းတစ္ေယာက္ပဲရွိေသးတယ္၊က်န္တဲ့လူေတြက ဦးဟာ ဘုရားသခင္လို႕ေျပာလိုက္တာနဲ႕ တန္းျပီးေတာ့ကို ယံုပါတယ္ဆိုျပီး ေျဖေတာ့တာပဲ။ေမာင္ရင္ကေတာ့ မတူဘူး၊အဲ..မလြယ္ဘူးဆို ရင္ပိုမွန္မယ္။ ကဲ..အေမးရွိရင္လည္း အေျဖရွိရမွာေပါ့။ ဦးက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဖန္ဆင္းျပီးပြားမ်ားဖို႕ အခြင့္အေရး၊ ေနာက္ေသဆံုးေစခ်င္းျပစ္ဒဏ္ ..ေနာက္ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ထူေထာင္မယ့္
ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္.. အစရွိသည္ေပါ့ကြယ္။ဒါေတြကိုေတာ့ စာဖတ္မ်ားတဲ့ ေမာင္ရင္သိျပီးသားပါ။ဦးသိပါတယ္။ဒီေတာ့ ..ဦးခ်မွတ္ထားတဲ့လမ္းစဥ္၊ ဦးတည္ေဆာက္ထားတဲ့ သေဘာတရားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ ခိုင္မာေနေသးလဲ၊ဘယ္ေလာက္ထိလူေတြေပၚကိုလြမ္းမိုးႏိုင္လည္းဆိုတာကို သိခ်င္တာ၊ဒါကတစ္ခ်က္ေပါ့။ေနာက္တစ္ခ်က္အေနနဲ႕ ေမာင္ရင့္လို စာဖတ္နာတဲ့ ဘာသာျခားတစ္ေယာက္ က ဦးအေပၚျမင္တဲ့အျမင္၊အဲဒါေလးေပါ့ေနာ္..။ဘာသာျခားအေနနဲ႕ မေမးဘူးတာေၾကာင့္လည္းပါတယ္ေလကြယ္။အရင္ေမးခဲ့တဲ့လူေတြက ဦးကို နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း မဟုတ္ေတာင္မွ အေတာ္အသင့္ ယံုၾကည္တဲ့ ဦးဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ၾကေတာ့ ဦးအတြက္ သူတို႕တစ္ေတြရဲ႕အေျဖက ထပ္တူနီးပါးတူညီၾကတယ္ကြယ္။ ဒါေၾကာင့္ေမာင္ရင့္လို ဘာသာျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္၊အေတြးေလးကို သိခ်င္တာေပါ့။´ဘုရားသခင္လည္းသို႕ကလို႕ရွည္လ်ား
စြာရွင္းျပျပီးေနာက္ေမာပန္းသြားဟန္နဲ႕ခဏျငိမ္ျပီးရပ္ေနတယ္ဗ်ာ။သူ႕ၾကည့္ရတာေမာေနတယ္ထင္တယ္ဗ်။
`ေၾသာ္..ဘုရားသခင္လည္းေမာတတ္သားပဲ´ဆိုတဲ့အေတြးေလးေတြးမိလိုက္ျပီး`အဲ..မျဖစ္ဘူး။ငါေတြးတာဘာလဲဆိုတာ သူသိတယ္။´ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ ေစာေစာကအေတြးကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ရတယ္။ဒါေပမယ့္မမီေတာဘူး ကိုယ့္ဆရာေရ..။
`ဟုတ္တာေပါ့ေမာင္ရင္ရယ္။ဦးလည္း အသက္ၾကီးျပီေလကြယ္။´…တဲ့။ ဟိုက္ရွားလဘား…. ဘုရားသခင္က အသက္ၾကီးတတ္တယ္လား။စိတ္ထဲမွာဇေ၀ဇ၀ါနဲ႕ ဘုရားသခင္ကို ထူးဆန္းစြာ ဒုတိယံမိ ျပန္ၾကည့္မိတယ္္။ ဘုရားသခင္ကေတာ့ ခပ္ျပံဳးျပံဳးပဲ။ေနာက္..`ကဲ..ေမာင္ရင္။မင္းအေျဖကိုဦးေစာင့္ေနတယ္ကြာ။ျမန္ျမန္ေလး၊ပလိစ္။´…တဲ့။ဘယ္လိုလဲ။ကိုယ့္လူ။ယံုတယ္
ေျပာလိုက္ရမွာလား။မယံုဘူးေျပာလိုက္ရမွာလား။

ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ဘာျပန္ေျပာရမလည္း။ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့လူကလည္း ယန္းေပါဆက္တို႕၊အဲလ္ဘက္ကမူးတို႕၊ အက္ဆက္နယူတန္တို႕၊..အစရွိသျဖင့္ ..ဘာတို႕ညာတို႕ဆိုတဲ့ အၾကီးၾကီးေတြရဲ႕စာေတြကို မေတာက္တေခါက္ဖတ္ျပီး သူတို႕လိုပဲ ဘာကိုမွ လြယ္လြယ္မယံုပဲ သံသယ၀င္တတ္တဲ့ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္မလားဗ်ာ။ဒီေတာ့ …`ေနပါဦး..ဦး။ ဦးက အရာရာတိုင္းကို ဖန္တီးႏိုင္တယ္။ဖ်က္ဆီးႏိုင္တယ္…ဆိုေတာ့ ဦးမလုပ္ႏိုင္၊မဖန္တီးႏိုင္တာမရွိဘူးလို႕ဆိုလိုတာေပါ့ေနာ္။´ ဒီလိုေမးေတာ့ ဘုရားသခင္က မိန္႕မိန္႕ၾကီးျပံဳးျပီး..`ဒါေပါ့ကြယ္၊ေမာင္ရင္ရယ္။´..တဲ့။ ..ကဲ..ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့အလွည့္ပဲကြဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ေမးဖို႕စကားလံုးရွာ
ၾကည့္တယ္။ ဘုရားသခင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာစဥ္းစားေနလည္းဆိုတာကို လိုက္စံုစမ္းေနတယ္နဲ႕တူတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ၾကည့္လို႕ဗ်ာ။ရီရတယ္ေနာ္ကိုယ့္ဆရာ..။ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ..။

`ဦးဟာအရာရာကိုဖန္ဆင္းႏိုင္တယ္။လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေမးပါရေစ။ဦး..ကိုယ့္ကိုကိုယ္
သတ္ေသဖို႕ၾကိဳးစားဖူးလား။စဥ္းစားဖူးလား။သတ္ေသႏိုင္ေသလို႕အာမခံႏိုင္လား..။တစ္နည္းေမးရရင္ ဦးကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသလို႕ရႏိုင္လားဆိုပါေတာ့´ကၽြန္ေတာ့အေမးအဆံုးမွာေတာ့ဘုရားသခင္မ်က္ႏွာကတစ္မ်ိဳး
ၾကီးျဖစ္သြားတယ္ကိုယ့္ဆရာေရ။သူဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားတဲ့ပံုပဲဗ်။ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြေတြေလးၾကည့္ျပီး..ျဖဳန္းဆို ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က ၊ကၽြန္ေတာ့္ ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားေရာဗ်ာ။ … ျပန္မေတြ႕ေတာ့တာ ခုခ်ိန္ထိပဲ
ဆိုၾကပါေတာ့ေလ။