လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးအတြင္း၀ယ္..လူရွင္းေနစဲပင္။ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏွင့္ရွိေနတုန္း။တစ္ေယာက္ထဲေသာစား
သံုးသူအျဖစ္ရွိေနေသာလူလတ္ပိုင္းတစ္ဦးထိုင္ေနေသာစာပြဲ၀ိုင္းေလးသို႕ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ရွိလူရြယ္တစ္ဦး
ေရာက္လာျပီး ခြင့္မေတာင္းပဲထိုင္ကာ……..
အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို္အေတာင္ပံမပါဟုနားလည္ထားလွ်င္မွားပါလိမ့္မယ္၊မိတ္ေဆြ။သူ႕မွာအေတာင္ပံရွိတယ္ဆိုတာ
ကြၽန္ေတာ္သိတာသိပ္မၾကာေသးဘူးဗ်။မိတ္ေဆြၾကည့္ရတာကြၽန္ေတာ္ေျပာတာသိပ္မယံုသလိုပဲ။ရပါတယ္။ကြၽန္
ေတာ္ေျပာတာကိုကအဆန္းၾကီးလိုလိုျဖစ္ေနတာကိုး..ေနာ္။(……….)ဟုတ္တယ္ဗ်။အဲဒီ..အခ်စ္ဆိုတာၾကီးကကြၽန္
ေတာ့္ဆီကိုျဗဳန္းဆို၀င္လာတာေလ။မေတာ္တဆ၀င္တိုက္မိတယ္လို႕ေျပာရင္လည္းမမွားဘူး။အဲ..မွားတယ္လို႕ေျပာ
ရင္လည္းရႏိုင္တယ္။(ဘာေတြလဲဟ..ဒီငေၾကာင္။)မေတာ္တဆဆိုတဲ့ဟာကရာႏႈံးျပည့္မွန္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္”ျဗဳန္း”
ဆိုတာၾကီးကေတာ့မမွန္ဘူးဗ်။သူကလိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္ကိုး..ေနာ္။အဲလိုျဗဳန္းဆိုျပီးဘယ္လာပါ့မလဲ။သူ႕ရဲ႕အ
ေတာင္ပံေလးႏွစ္ဖက္ကို”ဖက္လက္..ဖက္လက္”နဲ႕ပ်ံျပီးလာတာေပါ့။(သြားရွာျပီ။)နားရွဳပ္သြားျပီထင္တာပဲ။ဟဲ..ဟဲ။
အားမနာပါနဲ႕ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာၾကီးကို ၾကည့္ျပီးကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။နားရွဳပ္တယ္ဆိုရင္ရွင္းျပရမွာေပါ့။
(ဒီေန႕ေတာ့ ျပႆဒါးပဲေဟ့။)
ဇာတ္လမ္းအစကဒီလိုဗ်။ဧျပီေႏြရဲ႕ေန႕လည္ခင္းတစ္ခုေပါ့။(ကဗ်ာမဆန္လိုက္တာ။သူမ်ားေတြကဒီဇင္ဘာနံနက္ခင္း
ေတြ၊ဘာေတြနဲ႕စတာ။သူ႕က်မွ…ထြီ။)ဟိုး။နားေထာင္ပါဦး။အေအးဆိုင္ေလးတစ္ခုမွာကြၽန္ေတာ္ထိုင္ေနတုန္းမွာေပါ့။ သိပ္လွတယ္လို႕ေျပာလို႕ရတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အဲဒီအေအးဆိုင္ေလးထဲကို၀င္လာတယ္။တစ္ကယ္ဗ်ာ။သူ႕
အကၤ်ီလက္ေလးႏွစ္ဖက္က…ဘယ္လိုေျပာရမလဲဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္ကလည္းမိန္းမ၀တ္အကၤ်ီေတြနဲသိပ္မရင္းႏွီးဘူးဗ်။
(ညံံ့ခ်က္ကကြာ။ႏိုးတူးပဲထင္တယ္။)ေၾသာ္..သိဘီ။သိဘီ။လက္ႏွစ္ဖက္ကေခါင္းေလာင္းပံုေလးလိုေလ။အဲဒါမ်ိဳးေပါ့။
ဒါေပမယ့္က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြထဲမွာေတာ့သူကေတာ္ေတာ္ကိုလွေနတာဗ်။ၾကည္ေအးေနတာပဲ၊သိလား။(အင္း..ဒီအ
ရူးေတာ့အမဲသားႏွပ္နဲ႔တိုးခဲ့ေခ်ျပီ။)အဲ.သူ႕အကၤၤ်ီေလးကအ၀ါေရာင္ေလး၊ေနာက္အျပာေရာင္လည္းနည္းနည္းပါ
တယ္။(ေၾသာ္.ေၾသာ္.ဆက္ပါဦးမေျပာလည္းဆက္ေလထြားဦးမယ့္ရုပ္ပါပဲေလ။)ခင္ဗ်ားပဲစဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ဒီေတာ့
လမ္းေလွ်ာက္တိုင္းေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္းေတာင္ပံခတ္သလိုမ်ိဳးေလးနဲ႕၊ခင္ဗ်ားေကာမ်က္စိထဲျမင္ျပီလား။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မ်က္စိထဲကကိုခုထိမထြက္ေသးဘူးဗ်။(ျဖစ္ရေလ။..)
ေနာက္သူက၀င္လာျပီးကြၽန္ေတာ္နဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာထိုင္ျပီးအေအးတစ္ခြက္မွာေသာက္တယ္ဆရာ။(အလဲ့..ဒီ
ေကာင္ကငါ့ကိုဆရာေတြ၊ဘာေတြေခၚလို႕..မဆိုးဘူးတိုးတက္လာျပီ။ဟင္း..ဟင္း..။)အို….မ်က္ႏွာေလးကေလ။
ၾကည္ရွင္းျပီးေအးျမေနတာပဲဗ်ာ။(ဘာလည္း..ေရခဲတုန္းၾကီးလားဟ..။)ထိုင္ေနပံုေလးကလဲေလ၊က်က္သေရအ
ျပည့္၊အျပည့္ဆိုမွအျပည့္။အေအးေသာက္ေနတာေလးကလဲေလဗ်ာ..။ဟို…ဟို..ဘယ္လိုေျပာရပါ့။(မေျပာပါနဲ႕
ေတာ့ကြာ။..ေတာ္ပါေတာ့။)အဲဒီလိုပဲမွတ္လိုက္ေတာ့ဗ်ာ.ေနာ္။ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုတာမိတ္ေဆြနားလည္တယ္မလား။ အိုေကေနာ္။ဟုတ္ျပီဗ်ာ.ေဟ့LONDONတစ္ပြဲေလာက္ကြာ..ညီ။(အေစာကတည္းကမွာေရာေပါ့။)ေသာက္ပါဗ်ာ။
ေၾသာ္..ေဟ့..မီးျခစ္ေပးပါဦးကြာ။ခဏေလး..ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာဘယ္နားေရာက္သြားျပီလဲ။…ေၾသာ္..သူအေအး
ေသာက္တာေနာ္..။ဟုတ္တယ္။သူအေအးေသာက္ေနတာ။သူအေအးေသာက္ေနပံုေလးကၾကည့္ေကာင္းလြန္းလို႕
ဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ့ခြက္ထဲကအေအးေတြကုန္တဲ့အထိ၊ဟုတ္ဘူး၊အေအးေတြကုန္တာေတာင္မသိဘဲေလေတြစုတ္တဲ့
အသံၾကားတဲ့အထိကိုကြၽန္ေတာ္တစ္ေမ့တစ္ေမာေသာက္မိသြားတယ္။အဲဒါေပါ့ဗ်ာ။အဲလိုေၾကာင့္သူကရုတ္တ
ရက္ပဲကြၽန္ေတာ့္ရွိတဲ့ဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္တယ္ဗ်ာ။ (ေ_ာက္ရူး..။) ကြၽန္ေတာ္အရမ္းကို ရင္ေတြခုန္ျပီး အရမ္းကို
ေပ်ာ္တာပဲ..သိလား။ဒီလိုမွန္းသိရင္အစတည္းကဒီလိုလုပ္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ဟဲ..သူကတစ္ခ်က္ပဲၾကည့္တာဗ်။
ျပီးေတာ့ျပန္လွည့္သြားေရာ။(မင့္ပံုကိုကေၾကာက္စရာကိုး။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျပဴးူျဖဲၾကည့္ေနမွန္းမွမသိတာ။
ႏွာဘူးရ..။)
ေနာက္သူပိုက္ဆံရွင္းျပီးထေတာ့ကြၽန္ေတာ္လည္းေနာက္က ထလိုက္တာေပါ့။ပိုက္ဆံမရွင္းပဲထေျပးတယ္မွတ္ျပီး
ဆိုင္ရွင္ကေနာက္ကလိုက္ေအာ္၊ကြၽန္ေတာ္ကမၾကား။ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ရွက္စရာၾကီးဗ်။ဟတ္ .. ဟတ္။သူ
လည္းဒါကိုသတိထားမိမွာပါ..ေနာ္။(ေတာက္..ငါကြာ။စိတ္ညစ္တယ္။ဒီငနဲကေတာ့။)သူက..သူက..။ကြၽန္ေတာ္
ေျပာတာ..ဘယ္ေရာက္သြားျပန္ျပီလဲ။ဟုတ္ျပီ..သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္သြားတာ။သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္သြားေတာ့..
အင္း..ဟုတ္တယ္။သူပန္းျခံေလးတစ္ခုထဲ၀င္သြားတာဗ်။ကြၽန္ေတာ္လည္းေနာက္ကလိုက္တယ္ဆိုမွေတာ့ အဆံုး
ထိလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုျပီးဆက္လိုက္သြားတာေပါ့။သူကပန္းျခံထဲကခံုတန္းေလးမွာ၀င္ထိုင္ေနတယ္ေလ။ကြၽန္
ေတာ္လည္း သူနား၀င္ထိုင္ရဲတဲ့သတိၱမရွိေလေတာ့..ဟဲ…မနီးမေ၀းကပဲေယာင္ေပ၊ေယာင္ေပနဲ႔ၾကည့္ေနေတာ့
တာေပါ့ဗ်ာ..။ေနာက္ရုတ္တရက္ဆိုေကာင္မေလးရဲ႕အေတာင္ႏွစ္ဖက္။ဟုတ္ဘူး..လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာင္
ပံေတြျဖစ္ျပီးထပ်ံေလေရာဆရာေရ။(ဘာလဲ..။ျဂိဳလ္ၾကီးကိုးလံုးတစ္ခါတည္းေခါင္းေပၚတက္ေနေနၾကသ
လားကြာ။ေတာ္ပါေတာ့။)ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႕ကိုမိလိုမိျငားလွမ္းဆြဲေတာ့မမိပါဘူးဗ်ာ..။ဟင့္..အီး..အီး…။
ထိုစဥ္..”ေဟ့..ဟိုမွာေတြ႕ျပီ။ကားရပ္၊ကားရပ္..။ေဟ့..မေျပးနဲ႕ေနာ္..။..” အသံဗလံမ်ားႏွင့္အတူ ေဆးရံုကားလို
ကားတစ္စီး”ကြၽိ” ခနဲ ဆိုက္လာျပီး ကားေပၚမွ လူႏွစ္ေယာက္ ေျပးဆင္းလာကာ ပံုေျပာသူလူငယ္ကို ဖမ္းလိုက္
ပါေတာ့သည္။လူငယ္လည္း…တစ္ဟီးဟီး..တစ္ဟားဟား ..တစ္ငိုငို..တစ္ရီရီ ႏွင့္ ရုန္းရင္းကန္ရင္း လိုက္ပါသြား
ေလေတာ့သည္။ ေနာက္ ကားေရွ႕ခန္းမွမ်က္မွန္ႏွင့္လူၾကီးတစ္ဦးဆင္းလာျပီးနားေထာင္သူလူလတ္ပိုင္း
ထိုလူကို ..”စိတ္မရွိပါနဲ႕ဗ်ာ ..။ဒီလူက စိတ္ေရာဂါကုေဆးရံုကထြက္ေျပးသြားတဲ့လူနာခင္ဗ်..။စိတ္ေဖါက္ျပီး
သူေလွ်ာက္ေျပာတတ္တယ္ေလအႏာၱရာယ္ေတာ့မေပးတတ္ပါဘူး။ဒါနဲ႕ခင္ဗ်ားကိုျမင္ဘူးသလိုလိုပဲဗ်..။
ခင္ဗ်ားနာမည္က..”
“ဆရာကြၽန္ေတာ့ကိုတစ္ကယ္မမွတ္မိေတာ့ဘူးလားဗ်..။ကြၽန္ေတာငေထာ္ေလဗ်ာ..။ဟီး..ကြၽန္ေတာ္လည္း
ဆရာတို႕ဆီကလူနာေဟာင္းပဲဗ်..။ကြၽန္ေတာ္ခုေနေကာင္းသြားပါျပီ။ဆရာတို႕ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ..။”
“ေအးဗ်ာ..။ခင္ဗ်ားက်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း၀မ္းသာပါတယ္ဗ်ာ..။ ခုဘာ
ေတြလုပ္ေနတာလည္းဗ်..။”
“ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ၊မလုပ္ပါဘူးဆရာ..။တစ္ကယ္ေျပာေနတာပါ။ကြၽန္ေတာ္ေနေကာင္းပါတယ္။..”
“အင္း ..ဒါဆိုလည္း ..ကြၽန္ေတာ္တို႕နဲ႕ လိုက္လည္ပါဦးလားဗ်ာ..။ဟိုမွာ..မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေလး
ေတြနဲ႕ေတြ႕ရတာေပါ့ဗ်ာ..။”
“အာ…မလုပ္ပါနဲ႕ဆရာရယ္..။ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္..။ခြင့္ျပဳပါဦးဗ်ာ။..”
“ေဟ့ … လာၾကဦး..။ဒီက်န္တဲ့တစ္ေယာက္ပါေခၚသြားမွရမယ္။ဒီေကာင့္ကုိၾကည့္ၾကစမ္းပါဦး။ေနေကာင္း
တယ္သာေျပာတယ္။ခါးမွာလည္းယပ္ေတာင္စုတ္ၾကီးထိုးလို႕။ေတာက္..အရူးေတြမ်ားကြာ။သူငါ့ကိုေက်ာ
ေပးျပီးလွည့္လိုက္တာ၊ဘြားကနဲကိုတန္းမိေတာ့တာပဲ။ ငါမသကၤာလို႕အစ္ၾကည့္တာ၊မိတာပဲ။ တစ္ခါတည္း
ေခၚသြား..ဒီေကာင္ကိုပါ။ ဒီတစ္ခါေတာ့တစ္ေယာက္လိုက္ရွာရင္းႏွစ္ေယာက္မိသြားျပီေဟ့။”
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အတြင္းရွိ ေကာင္တာမွ အမယ္အိုၾကီးသည္ ထိုအျဖစ္ကို ၾကည့္ျပီး ..ဟင္းကနဲ
သက္ျပင္းခ်ကာျငီးလိုက္သည္မွာ..”ေၾသာ္..ဘုရားေဟာမ်ားတယ္မွန္ပါလား။ ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုး အရူးေတြနဲ႕အျပည့္..။အင္း..အင္း..။အနိစၥ၊အနတၱ၊ဒုကၡ…”
လဂြန္းအိန္္ 